...που ποτέ κανείς δε θα μάθει_

Κουράστηκα_

Θέλω να περπατήσω σε ένα όνειρο,

 

και να γίνω το χαμόγελο σου.

Lady and the Tramp

Looking at the future or at the past?

Χρωματική αναρχία

Είναι κάτι τρελλές στιγμές που είμαστε ψηλά. Είναι και κάτι άλλες που είμαστε χαμηλά.
Η ζωή ειναι σαν την τέχνη. Κάποιες φορές μεγαλουργείς και κάποιες άλλες αποτυγχάνεις.
Αν όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι τα παράταγαν με ένα έργο τους το οποίο θα ήταν σκέτη αποτυχία δε θα μπορούσαμε να θαυμάσουμε τα επόμενα επιτυχήμενα έργα τους.

Σκοτείνοι, φωτεινοί, πολύχρωμοι, ασπρόμαυροι καμβάδες.

Η ζωή είναι μια χρωματική αναρχία.

Eyes without a face_

florian nicolle

 

 



 

 

 

 

 

 

Κάτι νύχτες σαν και αυτή_

Όλη μου η ζωή,

μια στιγμη.

Πάλι αυτή η εικόνα με βρίσκει εδώ_

Σε αυτόν τον ουρανό,

το αστέρι αυτό.

Μια βαθιά αναπνοή_

Στο λαιμό ένα φιλί,

όλη μου η ζωή.

Περίεργα παιχνίδια παίζει ο νους_

Μια σκεψη,

Μ' άκούς;

Bury your face in my shoulder_

Τόση αγάπη σε μια εικόνα_

Λένε ότι άμα το πιστέψεις κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
Κάτι νύχτες σαν αυτή με το βλέμμα καρφωμένο
Βλέπω κάτι αεροπλάνα σαν σκιές στου γαλαξία τη γραμμή
Δεν πειράζει μου αρκεί και μπορώ να περιμένω

Οι παλιές φωτογραφίες σα νησιά στου χρόνου τον ωκεανό
τις κοιτάζω κι απορώ πάλι δεν καταλαβαίνω
πως χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα και με βρίσκει πάλι εδω
να κοιτάζω το κενό που χορεύει ασημένιο

Οι παλιές φωτογραφίες σα σκυλιά μέσα σε τούνελ σκοτεινό
Περιμένουν να φανώ, με ακούνε που ανασαίνω
Προχωράω μες στο σκοτάδι μου ορμάνε και ξεσκίζουν το κενό
Τον παλιό μου εαυτό, ήρθε η ώρα να πηγαίνω

Λένε ότι άμα το πιστέψεις κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
Κάτι νύχτες σαν αυτή με το βλέμμα καρφωμένο
Βλέπω πάλι αεροπλάνα σαν σκιές στου γαλαξία τη γραμμή
Δεν πειράζει μου αρκεί, μου αρκεί που περιμένω

Γειά σου κόσμε_ Γειά σε όλους_

Τσιγάρα

 

 

 

 

Ξύπνα με όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης

Ο Μούργος_

Τρέξε ρε μούργο μου. Τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς. Είσαι μόνος.

Μη τρως ότι σου δίνουν. Μπορεί να είναι φόλα.

Είσαι μόνος.

Όσα χάδια και αν κερδίζεις με το κόλπο '' ματιά λυπημένου κουταβιού'' ακόμα θα περιμένεις τη μια αγκαλιά.

Τρέξε μακριά από την απογοήτευση και τις αναμνήσεις.

Τρέξε γρήγορα. Έχει το ''Η Λαίδη και ο Αλήτης'' στο συνοικιακό θερινό. Με την αγαπημένη σου σκηνή. Τη σκηνή με τα μακαρόνια... Τρέξε, τρέξε, τρέξε________________τρέξε.

 

Ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης του θερινού σε πλησιάζει και σκύβει...

...και σου ψιθυρίζει με τη γλυκιά του και ήρεμη φωνή.

 

''Ρε μούργο τελείωσε η ταίνια''

 

Ξεροκαταπίνεις.

 

''Αύριο;''

 

''Ναι ρε μούργο...Αύριο.''

 

 

o.n.e. LIFE

Banksy Animated

Smooth Music Juice Drink

Αν υπήρχε ένα ποτό με το όνομα Smooth Music Juice Drink τετοια γευση θα ειχε...

Kάτι χαζά αστεία

Θα σου κάνω πάντα χαζά αστεία. Έτσι απλά για να βλέπω το πανέμορφο χαμογελό σου. Έτσι απλά για να βλέπω τα μάτια σου να λάμπουν. Έτσι ειμαι ευτυχισμένος. Έτσι απλά.

Nobody_

No rain, No rainbow

Άκου_

Άκου προσεκτικά. Άκου καλά. Άκου γύρω σου. Τα γέλια και τα δάκρυα. Άκου τις ανάσες.
Μη χαμπαριάζεις ρε σου λέω. Είσαι μονο εσυ και όλοι αυτοί οι ήχοι. Μη φοβάσαι.
Το διάστημα ειναι δικό σου. Πάμε μαζί να το εξερευνήσουμε. Μια αγάπη μα τόσοι πολλοί ήχοι.
Η βελόνα πάνω στο δίσκο. Η βελόνα πάνω στο δέρμα σου. Μια ιδέα μα τόσοι πολλοί ήχοι.

Άκου προσεκτικά. Άκου καλά. Άκου γύρω σου. Την ακούς να χτυπά; Είναι η καρδιά σου. Ενας ήχος.

Momentos_

Μια μικρή τραγωδία

Σαν μια μικρή τραγωδία.

Ένα τραγούδι που σου σπάει τη καρδιά.

Ποιά καρδιά;

Χτυπάει τόσο γρήγορα. Πάει να σπάσει.

Αφού δε σπάει αυτή η κατάρα, θα σπάσει αυτή η καρδιά.

Έτσι είναι αυτό το παιχνίδι. Αυτοί είναι οι κανόνες. Μάλλον ο μοναδικός κανόνας.

Δε θα το μάθεις ποτέ.

Αυτό το τραγούδι. Τόσο όμορφο.

Ένα αγόρι μπροστά στη πόρτα σου.

Ακόμα_

Ακόμα στο μυαλό μου και τη σκέψη μου.

Ακόμα στη καρδιά μου.

Πολύ φοβάμαι για πάντα.

Σαν μια κατάρα που δε θέλω να περάσει.

Ένα χαμόγελο που θέλω να ξαναδώ.

Ένα βλέμμα που θέλω να ξαναδώ.

Την ανάσα αυτή στο λαιμό μου να νιώσω.

Μετανιώνω_

Εικόνες_

Εικόνες. Πόσο ωραίες μπορείς να τις φτιάξεις...
'Ενα ενσωματωμένο καδράκι μπροστά απο το μάτι σου. Επιλέγεις εσύ το κάδρο σου. Το θέμα σου.

Κάνεις τα όμορφα 'νετ' και τα άσχημα και τα αδιάφορα 'φλου' 'η απλά δε τα βάζεις στο κάδρο. Επιλογές.

Εικόνες. Μπορούν να σε ταξιδέψουν όπου εσύ γουστάρεις, σε όποιο μέρος γουστάρεις εσύ. Μπορούν να σε κρατήσουν για πάντα κολλημένο σε μια ανάμνηση. Μπορούν να σου θυμίζουν πράγματα που είχες ξεχάσει.

Φτιάξε εικόνες με κόντρα τον ήλιο, παίξε με τις σκιές αλλα μη τις αφήσεις να νικήσουν. Δες μέσα στην αντανάκλαση και μπορεί να δεις κάποια πράγματα με μια διαφορετική ματιά.

'Ετσι και αλλιώς η ζωή σου είναι ενα ατέλειωτο φιλμάκι φίλε μου. Γεμάτο απο καρέ. Γεμάτο εικόνες.

Πότε θα είναι ασπρόμαυρο...πότε θα είναι έγχρωμο...πότε κάποια σημεία θα ειναι υποφωτισμένα και πότε καμμένα.

Γέμισε μια βιβλιοθήκη με contact τυπώματα.

Εικόνες.

Μια παρτίδα τάβλι_

Μια παρτίδα τάβλι στην Αριστοφάνους σε μια κλειστή αυλή που θυμίζει σκηνικό απο παλιά ελληνική ταινία. Λίγος κόσμος μαζεμένος σε αυτήν. Οι φωνές απο μετανάστες απο Ασία και Αφρική ακούγονται κοντά και μακριά. Κοιτώντας πάνω κοιτάω τον ουρανό και είναι σαν οι φωνές να προέρχονται απο εκεί πάνω. Ανάμεσα απο τα σύννεφα.

Σε μια ανύποπτη στιγμή μπαίνει μέσα μια κοπέλα που στο λεξιλόγιο πολλών η φωτογραφία της θα ήταν δίπλα στη λέξη ''τσόντα''. Αλλά το θέμα δεν είναι η ''τσόντα''. Το αστείο της υπόθεσης είναι η αντίδραση του λιγοστού κόσμου. Μιας άτυπης μικρής κοινωνίας.

Το εξονυχιστικό σκανάρισμα του δίμετρου ντυμένου με μαύρη δαντέλα ποδιού της απο μεγάλες σε ηλικία κυρίες και ενός πιτσιρικά, που βρήκε τι όνειρο θα δει σήμερα ώστε να ξυπνήσει μέσα σε μια πλημμύρα, ήταν αρκετά διασκεδαστικό.

Οι βεντάλιες απο τις ηλικιωμένες κυρίες είχαν πάρει φωτιά και τα μάτια μισοκλεισμένα και με το ενα φρύδι σε ανάπαυση συνέχιζαν να σκανάρουν το πλούσιο μπούστο και τα τακούνια, που λογικά θα πρέπει να έχεις δίπλωμα για να μπορείς να τα περπατήσεις χωρις να πέσεις. Φαντάζομαι ειναι και αυτό ενα ταλέντο.

Πέρα απο αυτό ήταν σαν να μπήκα σε ενα χρονοντούλαπο μεταμφιεσμένο σε μια αυλή. Ο Βουτσάς άνοιξε το παράθυρο και φώναξε ''Φσιιιιιιιιτ Ποοοοινγκ'' και ύστερα το έκλεισε. Ο Κωνσταντάρας βγήκε στο ξύλινο μπαλκόνι και έκανε γυμναστική, κλασικά ανάταση χεριών κλπ, ενώ ο Παπαγιανόπουλος του φώναζε απο την είσοδο ''Χούφτωστην Χούφτωστην!!''.

'Ενα ''ψιτ'' στο αριστέρο μου αυτί. Γυρνάω και ειναι η Σαπφώ Νοταρά. Τρομάζω και ουρλιάζω (όχι απαραίτητα με αυτη τη σειρά). ''Μπουρλότο'' μου ψιθυρίζει. ΜΠΑΜ. Ουρλιάζω ξανά.

Ζέστη. Ο ιδρώτας πέφτει σε σταγόνες ακολουθώντας τον ρυθμώ του ''Πόσο Λυπάμαι'' της Βέμπο.

Αεράκι. Η Ζωή Λάσκαρη στη μέση της αυλής. Η ''τσόντα'' εξατμίστηκε. Δε σου είπανε να μην ανταγωνίζεσαι την θηλυκότητα με τα βυζιά και τους κώλους έξω; Καθαρή ήττα μωρό μου.

Το τάβλι τελείωσε. Ο κόσμος φεύγει και η Βλαχοπούλου άρχισε να καθαρίζει με τον κουβά της.

Μόνο με χρώμα_

Κοίτα να δεις πως έχει το πράγμα φίλε μου.

Βάλε τα πόδια σου στη θάλασσα βάλε τα χέρια σου πίσω στην άμμο και βύθισε τα δάχτυλα σου.

Μόνο χρώμα.

Χρώμα ρε μουνιά. Το χρώμα ειναι αγάπη. Αγάπη ρε μουνιά.

Κοίτα το ηλιοβασίλεμα και θα δεις και το χρώμα και την αγάπη.

Είσαι ξύπνιος όταν οι άλλοι κοιμούνται με τα ματιά ανοιχτά τοποθετώντας ενα ψεύτικο χάρτινο χαμόγελο.

Ακούς όταν οι άλλοι κλείνουν τα αυτιά τους με τα χέρια τους λερώνοντας τα με το τζελ που έχει πάνω το μαλλί τους.

Πίστεψε το. Αυτή είναι η φάση.

Να έχεις μάτια να βλέπεις την ομορφιά και αυτιά για να ακούς τους ήχους που βγάζει η καρδιά σου.

Χρώμα.

Αν συμφωνείς κούνα το κεφάλι σου πάνω κάτω ακολουθώντας τον ρυθμό.

Αγάπη.

Καθε τοιχος εχει τη δικια του ιστορια

Πρασινα παππουτσια, μαυρα κορδονια, ενα τζιν και ενα πουκαμισο. Στριβω στη γωνια. Ξερεις, τη γωνια που αναφερω συνεχεια. Τοσες ιστοριες αυτη η γωνια. Τοσες φιγουρες, τοσες σκιες, χαρα και συγκινηση. Χαμογελα και δακρυα. Αυτη τη φορα ομως ειναι διαφορετικα. Κατι εχει αλλαξει. Ενας τοιχος. Ενας ψηλος γκρι τοιχος. θα ηταν ιδιαιτερα απροσωπος αν δεν ειχε φρασεις γραμμενες πανω του με μαρκαδορους σε διαφορα χρωμματα.

Ο ρυθμος ειναι μιξαρισμενος με αγαπη ενω τα βηματα μου αργα ενω προσπαθω να διαβασω οτι γραφει.

''ταξιδεψε μαζι μου!''
''τα διαμαντια ειναι το καλυτερο δωρο για ενα κοριτσι''

''συγνωμη...''

''τι κοιτας? ειμαι γκραφιτι!'
''Malox....my new best friend''

''θα αντεξω....γιατι ειμαι ο Χουλκ''

''ενας κοινος εχθρος_ο εγωισμος''

''σ'αγαπω''

'' :) ''

''μη παρεκλινεις μεχρι τη φτασμενη σου πορεια''

'' -αι στο διαολο_______- να βαλω τα καλα μου''

'' το μυαλο μου ειναι σαν μια κουνημενη φωτογραφια, αλλα η καρδια μου ριζα πολυχρωμων λουλουδιων''

''μονη μου δυναμη το χαμογελο''

'' ΚΚΕ ενωμενο στον πολεμο με τα αφεντικα'' * twra auto poios to egrapse?

''αγαπησε με, οτι και αν ειμαι''

''φοβαμαι''

'' :( ''

''δοκιμασες με δυναμιτη μωρο μου?''

'' βρισκομαι σε κωμωδια''

'' (στον απο πανω...) εγω βρισκομαι σε δραμα...''

''ουρανος και αμμος. η μονη αληθεια.''

Ο ρυθμος σταματησε. Τα χρωμματα απο τους μαρκαδορους αρχιζουν και σταζουν εξαφανιζοντας τις πιο πολλες φρασεις και μενουν οι σημαντικοτερες λεξεις. Ξερω ποιες.

Ησυχια και σκεψη μονο μια. Δεν ανηκω εδω. Οσο και αν θελω εγω. Αστραπες και δακρυα.

Γυρναω τη πλατη μου. Αιθουσα αναχωρησεων.Boarding. Tα ποδια μου κολλανε. Δε μπορω να προχωρησω. Γυρναω και ξεροκαταπινοντας κοιταω πισω μου. Κανεις. Οπως παντα. Γυρναω μπροστα. Εσφιξα τα δοντια μου και σηκωσα το ποδι μου και μπηκα μεσα.

Δε θα κοιταξω απο το παραθυρο. Απλα σε παρακαλω ας ειναι νυχτα. Με ηρεμει, αληθεια.

Μια αντρικη φωνη απο το διπλανο καθισμα.

''Με επιστροφη;''
Δεν εχει σημασια πια.

Γυρνωντας το κεφαλι να δω σε ποιον ανηκει η φωνη αντικρυσα ενα αδειο καθισμα.

Bαζω τα ακουστικα.